Сёлетняе жніво для вадзіцеля КСУП “Чырвоны Бор” Анатоля Макарэвіча адзначалася чарговым працоўным рэкордам. На сваім аўтамабілі МАЗ-556 ён перавёз 737 умоўных тон зерня.

На гэтым жніве камбайнер КСУПа “Бялёў” Мікалай Чэркас, як ніколі, адчуваў падтрымку сваіх родных. У значнай ступені гэта дапамагло яму дабіцца важкага намалоту.

Імёны механізатараў адкрытага акцыянернага таварыства “Тураўшчына” Уладзіміра Кірыловіча і Міхаіла Клімовіча даўно прапісаліся ў ліку лепшых хлебаробаў раёна. І гэтага яны дабіліся дзякуючы найперш стараннай працы на ўборцы зерневых і зернебовых культур. І сёлета гэтыя камбайнеры сярод лідараў раённага працоўнага спаборніцтва на жніве.

Пры знаёмстве з Аляксандрам Ігнаткевічам, гледзячы на яго статную, дужую паставу, міжволі падумалася: “Вось такім і павінен быць сапраўдны спартыўны чалавек – зграбным, падцягнутым, якога да таго ж і ростам Бог не пакрыўдзіў…”

Малюнак, які не можа не радаваць кожнага нераўнадушнага да свайго горада чалавека: Жыткавічы дружна прырастаюць мікрараёнам Азёрны, у якім новыя дамы ўзнімаюцца адзін за другім вышэй сасняку, што шчыльнаю сцяною калышацца па-над сажалкамі. Вось чаму знайсці вагончык брыгадзіра Пятра Малочкі з ПМК-76 было не так і лёгка. Давялося добра-такі паблукаць па будаўнічых пляцоўках, пакуль мы не спыніліся ля яго бытоўкі, якая, па вядомым законе, была апошняю на нашым шляху…

Особой цели получить звание «Дом образцового порядка» семья Просяновских не ставила. Облагораживали придомовую территорию, прежде всего для себя, но результат превзошел все ожидания.

У той дзень Мікалай Рамановіч прыняў змену механіка кантрольна-прапускнога пункта філіяла №16 адкрытага акцыянернага таварыства “Гомельаблаўтатранс” аж у пяць гадзін раніцы, і калі мы завіталі на яго рабочае месца бліжэй да паўдня, то ў журнале ўліку выхаду і вяртання рухомага састава быў зроблены далёка не адзін запіс.

У перасоўнай механізаванай калоне №97 рыхтаваліся да дня кіраўніка, таму ў першую чаргу прыводзілі да ладу адміністрацыйны будынак прадпрыемства. Разам з другімі шчыравала і яна – тынкоўшчык-маляр Галіна Зайцава. Нельга было не залюбавацца работай гэтага адмысловага майстра – сапраўдны мастак. Пасля яе ўпэўненай, філіграннай работы шэрая сцяна будынка ператварылася на вачах у сапраўдную карціну.