Хороший тон в своей работе задают операторы машинного доения цеха раздоя нетелей молочнотоварного комплекса «Пасека» КСУП «Коленское» Иван Андык и Валентина Хугаева.

Почти четверть века трудится на богатой и урожайной туровской земле Валентина Маркевич.

Без малого двадцать лет работает животноводом родильного отделения молочнотоварной фермы «Воронино» открытого акционерного общества «Туровщина» Татьяна Струк.

Ее родина – деревня Победа Наровлянского района, Гомельской области. Родилась в семье рабочих, где выросли две дочери. Отец работал в Ельском леспромхозе, в этом же городе и проживает сейчас ее мама Бауман Мария Романовна.

В многодетной семье Бакуновичей из деревни Малые Стеблевичи Геннадий был самым младшим из пяти братьев и сестер. Он с детства любил «выпекать» печенье и кексы, сначала из песка лепил их в песочнице…

Захапілася вышываннем Евяліна Забеліч яшчэ ў дзяцінстве. І з гадамі цяга да гэтага рамяства толькі ўзмацнялася, а з-пад працавітых рук жанчыны выйшла мноства надзвычай прыгожых рэчаў.

Яшчэ ў мінулым годзе на тры вёскі Савета было дзве школы -дзевяцігодкі. Але пасля ўмяшальніцтва адмоўнай дэмаграфіі з 1 верасня яны вымушаны былі аб’яднацца ў сценах Хлупінскага вучэбна-педагагічнага комплекса дзіцячы сад – базавая школа. Хаця тут і было менш дзяцей, затое будынак не драўляны як у Перарове, ды і гадоў яму не столькі. Да 22 мясцовых вучняў цяпер штодня прыязджаюць на ўрокі яшчэ 26 дзяцей з Перарова, 14 хлопчыкаў і дзяўчынак наведваюць дзіцячы садок. Клопат аб навучанні маладога пакалення ляжыць на 14 педагогах, шэсць з якіх прыйшлі з Перароўскай школы, у тым ліку і дырэктар Іна Дарафей.

Удивительно, но в Переровском сельском Совете все трудовые коллективы, за исключением хлупинского клуба, возглавляют женщины. Успешно руководят они даже в таких привычно мужских сферах как сельское и лесное хозяйство.

У штомесячных справаздачах райсельгасхарчу, дзе характарызуецца дзейнасць жывёлагадоўчай галіны раёна, па велічыні атрыманых прываг на вырошчванні буйнай рагатай жывёлы працаўнікі аддзялення “Хлупін” заўсёды займаюць лідзіруючыя пазіцыі. І сёлета работнікі гэтага структурнага падраздзялення сельгаспрадпрыемства “Ляскавічы” сваімі здабыткамі даказваюць, што яны сапраўдныя майстры па атрыманню высокіх прываг.

На долю Мікалая Васільевіча Сапановіча выпала нямала выпрабаванняў. Такі ўжо лёс іхняга пакалення. Але галоўнае, што ён прайшоў праз іх годна, не скарыўся і не зламаўся, праявіў якасці самай высокай пробы. Нават тады, калі ў адным з баёў паранены сам цягнуў на плячах наводчыка свайго артылерыйскага разліку, таксама параненага.

Он начинал свою работу в ОАО «Житковичихимсервис» на топливозаправщике. Потом был задействован на известковании кислых почв.

Почти четверть века – такой у него стаж, из которого 18 лет отдано пожарной службе в Житковичском РОЧС.

Четыре дочки и сын растут в дружной семье Зновец.

З кожным годам у Жыткавічах прыбаўляецца сядзіб, якім прысвойваецца званне «Дом узорнага парадку». Сёлета ў іх пералік увайшло і домаўладанне Васіля Нямчэні, што знаходзіцца на вуліцы Перамогі. На святкаванні Дня горада гаспадару быў уручаны спецыяльны дыплом.