З кожным годам у Жыткавічах прыбаўляецца сядзіб, якім прысвойваецца званне «Дом узорнага парадку». Сёлета ў іх пералік увайшло і домаўладанне Васіля Нямчэні, што знаходзіцца на вуліцы Перамогі. На святкаванні Дня горада гаспадару быў уручаны спецыяльны дыплом.

Он с детства любил сельский труд, как и все в его семье. Можно сказать, как и все люди в его живописной деревеньке Борки, что расположилась возле могучей красавицы-реки Припять, где он родился, где прошло его детство. Живя среди простых трудолюбивых людей Анатолий впитывал в себя необыкновенные, для его еще детского возраста, знания – как любить землю и уметь на ней трудиться, как уважать ее – кормилицу. Подрастая, с годами, парень усвоил простую жизненную истину – человек, где бы он ни жил, славится прежде всего трудом. Примером в этом ему были родители — отец Николай Данилович и мать Ольга Тарасовна, которые достойно трудились в народном хозяйстве.

Фармацевты – это люди, возможно, не самой известной профессии, но именно они своим кропотливым трудом помогают другим сохранить надежду и веру в выздоровление, веру в самого себя и свои силы, веру в лучшее, чтобы побеждать болезни, боли, и подольше оставаться нужным и полноценным в быстротекущих днях жизни… И есть такое учреждение, куда за помощью обращается каждый человек. Это аптека.

О том, что у нее будет большая семья, Люда Евдокимова чувствовала, пожалуй, с самого детства. Вдохновлял пример собственных родителей. По сегодняшним меркам они считались бы многодетными – троих ребят воспитывали в атмосфере взаимопонимания и любви.

Сёлетняе жніво для вадзіцеля КСУП “Чырвоны Бор” Анатоля Макарэвіча адзначалася чарговым працоўным рэкордам. На сваім аўтамабілі МАЗ-556 ён перавёз 737 умоўных тон зерня.

На гэтым жніве камбайнер КСУПа “Бялёў” Мікалай Чэркас, як ніколі, адчуваў падтрымку сваіх родных. У значнай ступені гэта дапамагло яму дабіцца важкага намалоту.

Імёны механізатараў адкрытага акцыянернага таварыства “Тураўшчына” Уладзіміра Кірыловіча і Міхаіла Клімовіча даўно прапісаліся ў ліку лепшых хлебаробаў раёна. І гэтага яны дабіліся дзякуючы найперш стараннай працы на ўборцы зерневых і зернебовых культур. І сёлета гэтыя камбайнеры сярод лідараў раённага працоўнага спаборніцтва на жніве.

Пры знаёмстве з Аляксандрам Ігнаткевічам, гледзячы на яго статную, дужую паставу, міжволі падумалася: “Вось такім і павінен быць сапраўдны спартыўны чалавек – зграбным, падцягнутым, якога да таго ж і ростам Бог не пакрыўдзіў…”

Малюнак, які не можа не радаваць кожнага нераўнадушнага да свайго горада чалавека: Жыткавічы дружна прырастаюць мікрараёнам Азёрны, у якім новыя дамы ўзнімаюцца адзін за другім вышэй сасняку, што шчыльнаю сцяною калышацца па-над сажалкамі. Вось чаму знайсці вагончык брыгадзіра Пятра Малочкі з ПМК-76 было не так і лёгка. Давялося добра-такі паблукаць па будаўнічых пляцоўках, пакуль мы не спыніліся ля яго бытоўкі, якая, па вядомым законе, была апошняю на нашым шляху…

Особой цели получить звание «Дом образцового порядка» семья Просяновских не ставила. Облагораживали придомовую территорию, прежде всего для себя, но результат превзошел все ожидания.

У той дзень Мікалай Рамановіч прыняў змену механіка кантрольна-прапускнога пункта філіяла №16 адкрытага акцыянернага таварыства “Гомельаблаўтатранс” аж у пяць гадзін раніцы, і калі мы завіталі на яго рабочае месца бліжэй да паўдня, то ў журнале ўліку выхаду і вяртання рухомага састава быў зроблены далёка не адзін запіс.

У перасоўнай механізаванай калоне №97 рыхтаваліся да дня кіраўніка, таму ў першую чаргу прыводзілі да ладу адміністрацыйны будынак прадпрыемства. Разам з другімі шчыравала і яна – тынкоўшчык-маляр Галіна Зайцава. Нельга было не залюбавацца работай гэтага адмысловага майстра – сапраўдны мастак. Пасля яе ўпэўненай, філіграннай работы шэрая сцяна будынка ператварылася на вачах у сапраўдную карціну.

Ужо стала традыцыяй, калі раённы цэнтр фальклору ладзіць творчыя вечарыны ў гонар таленавітых жыхароў раёна, якія праславіліся на культурнай ніве Жыткаўшчыны. Днямі такое мерапрыемства прайшло ў гонар Надзеі Меляшчэні. Нагода для такой ўрачыстасці была вялікая. Найперш, прафесійнае свята – Дзень настаўніка, — менавіта гэтай справе многія гады жыцця аддала Надзея Міхайлаўна. А яшчэ ў жанчыны надарыўся юбілей з дня нараджэння – 55 гадоў споўнілася.

Рано начинается рабочий день у специалиста первой категории, диспетчера управления сельского хозяйства и продовольствия Житковичского райисполкома Натальи Зинкевич. Рано утром необходимо передать в Гомельский облсельхозпрод всю необходимую информацию по производству молока и всех проводимых сельхозработ в районе.